Μια όχι και τόσο αδιάφορη αγωνιστική

• Η παραμονή του Βιτόρια
• Η πέτρα του Σίσυφου του Ρασβάν
• Η ανάγκη της ΑΕΚ

Η Σουπερλίγκα μας ολοκληρώνεται χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον για τα ντέρμπι της τελευταίας αγωνιστικής. Τελευταία εκκρεμότητα είναι η κατάκτηση της τρίτης θέσης, αλλά δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να βρεις πολλούς οπαδούς που να ενδιαφέρονται σοβαρά για το αν θα τερματίσει τρίτος ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ. Οι δυο ομάδες ξεκίνησαν τη χρονιά με άλλα σχέδια. Ωστόσο στο ποδόσφαιρο και μάλιστα το ελληνικό η προτεραιότητα των ομάδων είναι πέρα από την βαθμολογία και να αποφεύγουν κρίσεις. Ενώ ο Ολυμπιακός περιμένει τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ χρησιμοποιεί τα τελευταία ματς για να μοιράζει χρόνο συμμετοχής στους διαθέσιμους παίκτες κάνοντας εκπλήξεις (σήμερα πχ δεν αποκλείεται να πάρει πολλά λεπτά συμμετοχής ο Παπακανέλλος…), ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ θα παίξουν για κάτι που μου μοιάζει σημαντικό: την τελευταία εντύπωση. Στον ΠΑΟΚ και στον Παναθηναϊκό τα ματς μετράνε για τους προπονητές τους. Η ΑΕΚ είναι σαφώς πιο συνθέτη περίπτωση. Η αγωνιστική δεν είναι τόσο αδιάφορη. Και θα σας το εξηγήσω.

Η παραμονή του Βιτόρια

Όποιος παρακολουθεί τον Παναθηναϊκό τον τελευταίο καιρό νομίζει πως στην περίπτωση του Ρουί Βιτόρια κάποιος μαδάει την μαργαρίτα. Την μία αγωνιστική ο Βιτόρια φεύγει, την άλλη αγωνιστική μένει. Αυτό έχει να κάνει σίγουρα και με τις εμφανίσεις του Παναθηναϊκού και τα αποτελέσματα του, αλλά οφείλεται και στο γεγονός ότι εντός του Παναθηναϊκού για τον προπονητή υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Κάτω από τον πρόεδρο κ. Γιάννη Αλαφούζο εμένα μου μοιάζει ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές διοικήσεις: προφανώς δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά το σχηματοποιήσω. Νομίζω ότι η πλευρά του τεχνικού διευθυντή Γιάννη Παπαδημητρίου δεν είναι απολύτως πεπεισμένη ότι η παραμονή του Πορτογάλου προπονητή είναι μια καλή ιδέα. Από την άλλη έχω την εντύπωση ότι ο σύμβουλος του προέδρου Τάκης Φύσσας, που είχε δώσει την συγκατάθεση του για τις ικανότητές του Βιτόρια πριν αυτός προσληφθεί, θα ήθελε ο προπονητής να παραμείνει.

Θα παίξει ρόλο το σημερινό αποτέλεσμα για μια πιθανή παραμονή του Βιτόρια; Νομίζω πως ναι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει κερδίσει φέτος τον Ολυμπιακό σε πέντε παιχνίδια Τα προηγούμενα τρία χρόνια τα αποτελέσματα του με τον αιώνιο αντίπαλο δεν ήταν κι άσχημα: ήταν μάλιστα και λόγος υπερηφάνειας – κάτι σαν καταπραϋντικά που προκαλούσαν ανακούφιση. Σε μια χώρα που εύκολα βγαίνουν ετικέτες, ο Βιτόρια χρειάζεται τη νίκη για να μην γίνει «ο προπονητής που δεν μπορεί να κερδίσει τον Ολυμπιακό ούτε σε ένα ματς γοήτρου». Μία πειστική εμφάνιση και μια νίκη του Παναθηναϊκού απόψε στο ΟΑΚΑ μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους υποστηρικτές του προπονητή ως απόδειξη της προόδου της ομάδας στα χέρια του. Η κατάκτηση της δεύτερης θέσης δεν αποτελεί ακλόνητη απόδειξη για αυτή την πρόοδο. Ο Παναθηναϊκός στα play off έχει δύο ήττες και τρεις νίκες, επίδοση όχι ιδιαιτέρως σπουδαία. Αν τερμάτισε δεύτερος είναι γιατί η ΑΕΚ κατέρρευσε.

Μια νίκη με τον Ολυμπιακό θα είναι χρήσιμη για τις εντυπώσεις και θα δώσει στον οργανισμό του Παναθηναϊκού την δυνατότητα να υποστηρίξει επικοινωνιακά ότι η ομάδα έκλεισε την σεζόν αρκετά καλά και ότι δεν χρειάζεται πάρα στοχευμένες μεταγραφές που θα βοηθήσουν τον Βιτόρια να εμφανίσει του χρόνου μια ομάδα σταθερότερη: στον ΠΑΟ μερικές φορές το μήνυμα είναι πιο σημαντικό από το αποτέλεσμα. Αν από την άλλη ο Παναθηναϊκός κλείσει την σεζόν χωρίς νίκη με τον Ολυμπιακό, σε περίπτωση παραμονής του Πορτογάλου προπονητή, στην πρώτη ήττα του Παναθηναϊκού στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ θα υπάρξουν κάποιοι χιλιάδες οπαδοί έτοιμοι να υπενθυμίσουν ότι η ομάδα κράτησε ένα προπονητή χωρίς νίκη με τον Ολυμπιακό σε πέντε ματς – πράγμα που ακούγεται ως λάθος ασυγχώρητο ενώ είναι απλή συνέπεια επιλογών που δεν υπήρξαν οι καλύτερες και που πρέπει να είναι διαφορετικές. Αλλά άντε να το εξηγήσεις…

Ο Βιτόρια νομίζω ότι αυτό το ξέρει και γι’ αυτό και θα παρουσιάσει σήμερα μια ομάδα με την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα. Θα ζητήσει μια νίκη που για τον Ίδιο είναι νίκη παραμονής και όχι γοήτρου. Θα είναι μάλιστα ένα αποτέλεσμα που θα του επιτρέψει στη συνάντηση με τον πρόεδρο κ. Αλαφούζο να εξηγήσει ποιες είναι οι δομικές αλλαγές που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται και στις οποίες είχε αναφερθεί μετά το ματς με την ΑΕΚ χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.

Η πέτρα του Σίσυφου του Ρασβάν

Ο Ράζβαν Λουτσέσκου δε χρειάζεται τη νίκη απέναντι στην ΑΕΚ για να πείσει τον κ. Ιβάν Σαββίδη ότι αξίζει την εμπιστοσύνη του: εδώ το ζήτημα είναι κομμάτι διαφορετικό. Ο Ρουμάνος θέλει να δουλεύει ως απόλυτο αφεντικό, αλλά και χωρίς να χρειάζεται να απολογείται για κάθε στραβοπάτημα της ομάδας σε μια μερίδα του κόσμου του ΠΑΟΚ, που της αρέσει να ζητάει από τους προπονητές εξηγήσεις - ειδικά από προπονητές όπως ο Λουτσέσκου που στην ομάδα βρίσκεται καιρό. Αν ο ΠΑΟΚ ηττηθεί ή έστω δεν κέρδισε την ΑΕΚ που κατεβαίνει στην Τούμπα κουβαλώντας πέντε ήττες στη σειρά και με τον Ματίας Αλμέιδα υπ’ ατμών, η κριτική, που ο Λουτσέσκου δεν αγαπάει, θα γίνει κάτι σαν το βράχο του Σίσυφου που θα τον ακολουθεί.

Ο Λουτσέσκου δεν μπορεί να πει στον κόσμο ότι θέλει να δουλεύει υπεράνω κριτικής. Η εντύπωση που έχω είναι ότι κάθε φορά που η κριτική αυτή δυναμώνει, η πλευρά του διοχετεύει στον Τύπο ειδήσεις που έχουν να κάνουν με το μέλλον του. Εμφανίζονται προτάσεις από τη Σαουδική Αραβία, από την εθνική Ρουμανίας, από την Ιταλία κτλ. Δεν λέω ότι αυτές είναι μυθεύματα: λέω απλά ότι είναι ο τρόπος του Ρουμάνου για να υπενθυμίζει στον κόσμο του ΠΑΟΚ πως αν φύγει δεν θα μείνει χωρίς δουλειά. Ποτέ μάλιστα δεν λείπουν σε αυτές τις στιγμές και αρκετοί θαυμαστές του που έχουν την συνήθεια να προβλέπουν πως αν ο Λουτσέσκου φύγει από τον ΠΑΟΚ θα πάει σε άλλη ελληνική ομάδα. Για χρόνια η ομάδα αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Τώρα τελευταία ακούω πως παρακολουθεί το τι θα γίνει ανάμεσα στον Λουτσέσκου και τον ΠΑΟΚ ο Παναθηναϊκός: όποιος το λέει υπενθυμίζει ότι ο Παπαδημητρίου με τον Λουτσέσκου ήταν μαζί στην Ξάνθη και πως ο τωρινός διευθυντής του ΠΑΟ όταν δούλευε στην ΑΕΚ είχε προσπαθήσει να πείσει τον Ρουμάνο να πάει στην Ενωση.

Ο Λουτσέσκου ξέρει σίγουρα να «πουλάει» τον εαυτό του. Αλλά αν θέλει να περάσει ένα ήσυχο καλοκαίρι, διώχνοντας παίκτες που δεν χρειάζεται και έχοντας το δικαίωμα επιλογής όσων τον ΠΑΟΚ θα τον δυναμώσουν, πρέπει να κλείσει τη σεζόν με νίκη. Δεν θα είναι ένα τεράστιο αποτέλεσμα αλλά θα είναι ο καλύτερος δυνατός επίλογος. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τούμπα θα είναι sold out για το αντίο του μεγάλου Αντελίνο Βιερίνια. Και όλοι θα θέλουν αυτό να συνοδευτεί με μια νίκη απέναντι στην ΑΕΚ με την οποία οι σχέσεις είναι καιρό τώρα οι χειρότερες.

Η ανάγκη της ΑΕΚ

Όμως και η ΑΕΚ το χρειάζεται το καλό αποτέλεσμα. Δεν θα αλλάξει δραστικά το κλίμα απογοήτευσης εντός του οποίου ολοκληρώνεται η σεζόν της, αλλά θα βοηθήσει πρώτα απ’ όλα στο να υπάρξει ένα βελούδινο διαζύγιο με τον Ματίας Αλμέιδα: αυτό κατά την γνώμη μου είναι αυτή τη στιγμή η πρώτη προτεραιότητα κι όχι αξιολογήσεις παικτών κτλ που έτσι κι αλλιώς θα γίνουν από άλλους. Ο προπονητής της ΑΕΚ την περασμένη Κυριακή δήλωσε ότι εντός της εβδομάδας θα υπάρξει ένα ραντεβού με τον ιδιοκτήτη κ. Μάριο Ηλιόπουλο. Ο Ηλιόπουλος αυτό το ραντεβού το απέφυγε. Γνωρίζοντας πως σκέφτεται ο Αλμέιδα, η επιλογή αυτή του Ηλιόπουλου δεν ήταν η καλύτερη. Ο Αργεντινός σίγουρα την διαβάζει ως ένα είδος τελικού αδειάσματος. Έχει ήδη εξαγγείλει μία συνέντευξη Τύπου με την οποία θα αποχαιρετήσει τον κόσμο της ΑΕΚ λέγοντάς του τις αλήθειες του για όσα έζησε την τρίτη και καθώς φαίνεται τελευταία χρόνια του. Μια ήττα στην Τούμπα δεν αποκλείεται να έχει ως αποτέλεσμα μια συνέντευξη Τύπου στο τέλος του ματς που μπορεί όχι απλά να δηλητηριάσει το αντίο αλλά να προκαλέσει ένα είδος εσωστρέφειας, για την οποία η ΑΕΚ θα είναι δύσκολο να βρει γιατρικό μέσα στο επόμενο καλοκαίρι.

Για να μπορέσουν οι άνθρωποι του Μάριο Ηλιόπουλο, με πρώτο τον τεχνικό διευθυντή Ριμπάλτα να δουλέψουν ήρεμα και γρήγορα (διότι κι αυτό η ΑΕΚ το έχει ανάγκη), χρειάζεται ένα θετικό αποτέλεσμα στην Τούμπα. Ώστε να μη πέσει δηλητήριο στην ανοιχτή πληγή.

Πιστεύετε ακόμα ότι αυτή η τελευταία αγωνιστική έχει δύο αδιάφορα ντέρμπι; Εγώ ποτέ δεν το πίστεψα...