Άρης: Το πλάνο δείχνει σωστό, λογικό είναι και το χαμόγελο

Το περιβάλλον δεν είχε βυθιστεί στο βαθύ σκοτάδι, αντικειμενικά όμως, υπήρχε αρκετή δόση αμφιβολίας και αμφισβήτησης προθέσεων. Η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή σχημάτισε την πρώτη λαμπερή ηλιαχτίδα. Όλα όσα ειπώθηκαν κατά την επίσημη παρουσίασή του μπορούν να παρομοιαστούν με το όμορφο ξημέρωμα του καλοκαιριού.

Καθώς ο Θόδωρος Καρυπίδης αποφεύγει τις δημόσιες τοποθετήσεις, και μόνο η παρουσία του στο πάνελ προκαθόρισε τον ρόλο του καθενός. Ήξερε ότι πέραν των προγραμματικών δηλώσεων του Ρούμπεν Ρέγες και μιας πρόχειρης περιγραφής του σχεδίου που έχει στο μυαλό του ο 46χρονος τεχνικός διευθυντής, ο κόσμος ήθελε να ακούσει τον απολογισμό του ισχυρού άνδρα της εταιρίας. Στην πραγματικότητα, οι δυο τους τα έκαναν όλα με αρκετή εξυπνάδα γιατί και ο Ισπανός δεν είχε σκοπό να ανοίξει τα χαρτιά του. Δεν υπήρξε δηλαδή επισκίαση, αλλά ένα έξυπνα δομημένο επικοινωνιακό πλάνο.

Στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό, είναι συνήθεια των ηγετών να εισπράττουν κάθε μορφής κριτική ως κακοπροαίρετη. Εκτός κι αν οι περισσότερες αράδες είναι θετικές προς το έργο τους. Στη συγκεκριμένη γωνιά έχω γράψει πολλά για τον φυσικό ηγέτη της εταιρίας. Διαφωνίες, ενστάσεις, κακές προσλήψεις και αντίστοιχες απολύσεις… πολλά. Βασικό κριτήριο σε οτιδήποτε έχει γραφτεί είναι η δημιουργία πραγματικών προϋποθέσεων ανάπτυξης του club. Στο τελευταίο διάστημα, ο Θόδωρος Καρυπίδης είχε ανάγκη να μιλήσει δημόσια. Φάνηκε από την ευδιαθεσία και την πρόθεση απάντησης σε κάθε ερώτηση. Με τη συνολική στάση του, προσωπικά μου έδειξε, τη διάθεση να τραβήξει μια γραμμή σε οτιδήποτε έχει συμβεί και παράλληλα να χαράξει μια νέα εποχή.

Αντικειμενικά ήταν η πιο ώριμη των τελευταίων χρόνων γιατί εμπεριείχε όλα τα απαιτούμενα στοιχεία. Γιατί επίσης, σε αρκετά σημεία δεν απευθύνθηκε στους παρευρισκόμενους αλλά στις χιλιάδες των φίλων του Άρη που την παρακολούθησαν μέσω live streaming. Θαρρώ ότι κάποια στιγμή ξεπέρασαν τους 25.000.

Δύο ήταν τα αντιπροσωπευτικά στοιχεία στον λόγο του. Αυτοκριτική και σκιαγράφηση της κατάστασης υπό το δικό του πρίσμα. Η παρουσία του ήταν ολοκληρωτική γιατί εμπεριείχε ανάληψη ευθύνης, αυτή που οφείλει να αναλαμβάνει ο «ηγέτης». Παραδείγματος χάρη, στο θέμα των ακαδημιών, θα μπορούσε να περιοριστεί στο… «το club αλλάζει μοντέλο αγωνιστικής διοίκησης» και στη συνέχεια να καταθέσει το πλάνο του, αποφεύγοντας την ολοκληρωτική ανάληψη της ευθύνης για ό,τι δεν έχει προηγηθεί. Μην κρυβόμαστε, αυτό κάνουν όλοι.

Κι όμως, πρώτα παραδέχθηκε το λάθος του και μετά είπε πράγματα τα οποία είναι απολύτως αληθινά. Δηλαδή, δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα παράλληλης επένδυσης σε «βιτρίνα», υποδομές και σταδιακής ανάπτυξης των ακαδημιών. Επί σειρά ετών το συντριπτικό μέρος της επένδυσης πήγαινε στην πρώτη ομάδα χάριν υλοποίησης του στόχου της Ευρώπης αλλά και της κατάκτησης ενός τίτλου.

Ως χαρακτήρας, ο Θόδωρος Καρυπίδης δεν εμπιστεύεται εύκολα. Ίσως γιατί επηρεάζεται από τις αντικρουόμενες απόψεις καθώς συνηθίζει να συγκεντρώνει δεκάδες πριν φτάσει στο σημείο της δικής του τελικής απόφασης. Προσλαμβάνοντας τεχνικό διευθυντή ο οποίος αν μη τι άλλο έχει να επιδείξει πορεία στον χώρο, ουσιαστικά αποδέχεται τη σημασία της «τεχνογνωσίας» και της ισχυρής ατζέντας στην εφαρμογή ενός νέου μοντέλου αγωνιστικής διοίκησης. Αποδέχεται επίσης ότι δεν γίνεται να «πνίγεται» ο ίδιος στις επαφές με τους δεκάδες ατζέντηδες οι οποίοι θέλουν να του πουλήσουν την πραμάτεια τους. «Κουράστηκα να είμαι μόνος μου», είπε. Ταυτοχρόνως όμως, αντιλαμβάνεται την αξία στήριξης των ανθρώπων που τόσα χρόνια τον στηρίζουν μη διεκδικώντας ούτε φύλλο από τις δάφνες παλιότερων επιτυχιών. Ξέρει καλά ποιοι είναι. Αυτοί που στέκονται δίπλα του στις φουρτούνες.

Στην παρούσα στιγμή, καθώς θεωρώ σημαντικότερο όλων την επιστροφή του επιπέδου συσπείρωσης σε υψηλότερα επίπεδα, η σκιαγράφηση του ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος παράλληλα της δυναμικής του αντιπάλου αλλά και της πολιτικής στο ζήτημα των εισιτηρίων, ήταν τρία από τα σπουδαιότερα κεφάλαια. Ο κόσμος κρίνει, εμείς κρίνουμε, όλοι όμως οφείλουμε να συνυπολογίζουμε τις πραγματικές συνθήκες στη Superleague και τη δυναμική αυτών που πραγματικά προσπαθεί να ανταγωνιστεί το club. Κι εκεί, πρώτα είπε «εμείς φταίμε» και μετά αναφέρθηκε στο κομμάτι της διαιτησίας και των παρασκηνιακών συσχετισμών που χρόνια τώρα ταλαιπωρούν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Σημαντικότερο όλων ήταν η εξήγηση της πολιτικής στο ζήτημα των εισιτηρίων. Είναι αλήθεια ότι, με την ισχυρότερη οικονομική δυναμική των τεσσάρων και τις «άκρες» που διαθέτουν, ο Άρης έχει μόνο έναν τρόπο περιορισμού της απόστασης. Έσοδα από τα εισιτήρια διαρκείας και σταδιακά, αύξηση των εσόδων μέσα από τη βελτίωση (αρχικά) και εκμετάλλευση (μακροπρόθεσμα) των εγκαταστάσεων. Ρίξτε μια ματιά στις τοποθετήσεις όλων των ηγετών των ισχυρών club. Όλοι εστιάζουν στο γήπεδο. Στις επενδύσεις που έχουν προγραμματίσει και στην απόσβεση αυτών στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.

Πηγαίνοντας στον Ρούμπεν Ρέγες, οι προγραμματικές δηλώσεις δεν απείχαν πολύ από αυτά που συνήθως λέγονται από τους τεχνικούς διευθυντές. Κανείς δεν θέλει ποδοσφαιριστές που ψάχνουν το εφάπαξ (βλέπε Κουάισον), όλοι προσπαθούν να αποκτήσουν αθλητές με φιλοδοξία και αθλητικό εγωισμό και παράλληλα επιδιώκουν τη δημιουργία ομάδας η οποία θα ανταποκρίνεται στις επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ο Ισπανός έβγαλε μια σιγουριά στον λόγο του, γεγονός το οποίο ίσως υποδηλώνει ότι ήρθε απολύτως οργανωμένος. Το πλάνο του έδειξε καλό και σε μεγάλο βαθμό ταυτόσημο με αυτό που έχει στο μυαλό του και ο Μαρίνος Ουζουνίδης.

Εν τέλει, το feedback της χθεσινής συνέντευξης Τύπου είναι θετικό. Έχει μεγάλη αξία να πιστέψει ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας στο πλάνο των ανθρώπων που θα το εφαρμόσουν κι ακόμη μεγαλύτερη να υλοποιηθεί στην πράξη. Τόσο από την πλευρά του Θόδωρου Καρυπίδη όσο και από την αντίστοιχη του Ρούμπεν Ρέγες και του Μαρίνου Ουζουνίδη.